Op zoek naar de olifant!

vrijdag 12 oktober

Vandaag gaan we naar Mole, een natuurpark niet zo heel ver van Tamale af. De bus zou 3 uur 's middags vertrekken, dus 's ochtends hebben we nog rustig de tijd om bij het naaiatelier les te geven. Onderweg ernaar toe zien we een man eten uit een berg afval. We besluiten wat geld te geven zodat hij in ieder geval eten kan kopen. Hij heeft alleen een shirt aan en ziet er erg onverzorgd uit. Als Annet het geld wil geven blijft hij maar ghanees praten en neemt het geld niet aan. Met wat hulp van een andere Ghanees hebben we de man toch het geld kunnen gegeven. De man blijkt psychisch niet in orde. Erg mensonterend en frusterend dat er voor hem geen hulp is.
Na het lesgeven gaan we naar de plek van de gehandicapten om de wonden te verzorgen. Er komen zo langszaam aan steeds meer mensen naar de plek toe.
Om één uur gaan we weer terug naar Sweeba om de spullen op te halen en nog even bij te komen, alleen komt hier niet zoveel van omdat blijkt dat er 13.30 op de busticket staat. Bij het 'busstation' aangekomen kunnen we nog twee uur wachten tot de bus daadwerkelijk komt. Ondertussen zijn Shani jr en Shafik ook gekomen die we ook hebben uitgenodigd om mee te gaan. De kosten zijn voor ons niet zo hoog en voor hen is het een hele belevenis om naar Mole toe te gaan. Half vier eindelijk gaan we eindelijk op weg, alleen voor korte duur. Een paar straten verderop staat de bus nog een uur te wachten bij een politiestation. Het schijnt zo te zijn dat de bussen nog wel eens overvallen worden en daarom worden we geescorteerd door een politieman. Nou ja, dat is eerlijk toegegeven toch wel een fijn idee.
De weg naar Mole lijkt erg mee te vallen. De eerste 50 kilometer over een asfaltweg met maar af en toe een gat erin. Dan komen we erachter dat het grootste gedeelte nog moet komen en dat het om een zandweg gaat. Na twee en een half uur hobbelen en schudden staat de bus stil. Hij blijkt kapot. Geluk bij een ongeluk zit er een automonteur in de bus en na een halfuur wachten kunnen we weer verder hobbelen. Uiteindelijk zijn we in Mole gearriveerd om half tien 's avonds. We hebben een heerlijke kamer met airco. Met de temperatuur op 24 graden hebben we het gewoon koud. Nog snel avondeten gegeten en dan heerlijk slapen, want morgenvroeg weer om 7 uur klaarstaan voor de ochtend safari.

Zaterdag 13 oktober

Shani jr, Annet en ik gaan de de wandelsafari doen en het is erg leuk. We zien apen, wilde zwijnen, verschillende soorten hertachtigen en vogels. We missen alleen toch wel heel erg het grootste dier dat in het park vertoefd, de olifant. De ranger verteld ons dat het erg onwaarschijnlijk is dat we een olifant zien, omdat het regenseizoen is. Ze hebben genoeg water diep in het bos en hoeven dus niet richting het resort te komen. Dat is toch wel erg jammer. Met de jeep safari hebben ze drie dagen geleden wel olifanten gezien dus beluiten we dat aan het eind van de middag te doen. Ondertussen heerlijk rondgedobberd in het zwembad en rustig aan gedaan. We komen er ook achter dat door de haast en miscommunicatie we niet genoeg geld bij ons hebben. In het park kunnen we geen geld opnemen, dus zijn we helaas genoodzaakt om de volgende ochtend de bus terug te nemen. De jeepsafari is leuk en ook wel een beetje spannend, we zitten namelijk bovenop een jeep zonder een railing of iets dergelijks. De ranger doet erg zijn best om ons bij de olifanten te brengen maar het is vergeefse hoop, de olifant wil zich niet laten zien.
Wat zich wel wilde laten zien waren de mieren. Lambertine had een pakje dadels gekocht en na een dag op de tafel leken er wel hele stammen mieren uit te komen, het krioelde ervan. De dadels maar snel naar buiten verplaatst. We keken verbaasd op toen even later de dadels weer in onze kamer lagen, wat bleek Saani had ze buiten gevonden en vond dat we ze best nog konden opeten! Ondanks de tegenslagen wel een erg leuke zaterdag gehad. De nacht slapen we alle drie wat onrustig, opeens een kreet van Annet er zou een kakkerlak zijn. Gelukkig blijkt het een gat in de muur te zijn. Nu toch wakker, gaan we nog naar buiten op onderzoek uit. De cob's een soort herten liggen rustig voor ons huisje uit te rusten. Daarnaast zien we een soort groot uitgevallen eekhoorn.


Zondag 14 oktober

Na nog een uurtje slapen wordt er al op de deur geklopt en om vier uur 's ochtends zitten we al in de bus. We rijden al en Saani is al druk aan het bellen, want Shani jr zit nog niet in de bus! Hij kon de bus maar niet vinden en dat klopte wel want hij was te laat en we waren al vertrokken. Gelukkig deden we met de bus eerst nog een rondje langs de huizen van parkmedewerkers om mensen op te pikken en kwamen nog weer bij het resort langs dus kon Shani jr alsnog de bus instappen, even stress. De weg terug veel geslapen en bij elke stop wel de mogelijkheid om iets te kopen. Met de gedroogde vissen en gekookte eieren op hun hoofd gaan vrouwen langs de busraampjes om wat te verkopen. Bij het wegrijden wordt nog even op het laatse nippertje het wisselgeld gegeven. Onderweg stappen ook nog heel veel mensen in en zitten en staan mensen in een propvolle bus al hobbelend op weg naar Tamale, gelukkig rijd de chauffeur snel en is het nog heerlijk koel in de ochtend. Negen uur 's ochtends zijn we al weer in Tamale. We hebben bij Anneke ontbeten in het Catholic Guesthouse en de rest van de ochtend kwartet geleerd aan twee van de kinderen bij Sweeba. Toch wel erg moe en 's middags dan ook niet veel meer gedaan. 's Avonds bij een goed restaurant met z'n drieeen gegeten (na al de rijst toch heerlijk om weer eens een pizza te kunnen eten)en gelijk de planning voor alweer de laatste week hier in Tamale doorgenomen.

Maandag 15 oktober

De ochtend begint weer voor het klasje. Het rekenen gaat steeds beter en het alfabet kunnen ze zo goed als schrijven en uitspreken. Toch wel erg leuk dat er vooruitgang te zien is. De tweede klas kent de basis echt wel goed, alleen het schrijven blijft toch wel heel lastig dus weer de woorden die ze ook bij het kleren maken nodig hebben geoefend. Na de les is Anneke er ook en gaan we met master Rachid mee om oudleerlingen te bezoeken. Hij probeert ze één of twee keer in het jaar bij ze langs te gaan om te kijken of alles goed gaat met hun eigen naaiatelier. Van de paar die we zien, hebben de meeste een eigen naaischooltje opgestart, het ziet er allemaal goed uit. Eén meisje is net weer opnieuw gestart omdat haar winkeltje verwoest was door de regen. Rachid verteld ook dat we nog even langs een chief gaan van een gebied dicht in de buurt. Na overleg mogen we met z'n allen de Chiefs palace in, dit is het gebouw waar de chief zijn gasten ontvangt. Op een verhoging zit de chief er op zijn koeienhuidje. Na het voorstellen en wat praten verteld de chief dat hij Anneke toch wel wat oud vind, maar dat hij Annet of Lambertine graag als vrouw zou willen hebben. We hebben het aanbod toch maar vriendelijk afgeslagen.
Op het eind van de middag nog weer wonden verzorgd en in Tamale een supermarktje gevonden met jam! De eigengemaakt jampotten zijn namelijk al weer op.
Toen vanuit het niets kwam er een olifant... en die blies het verhaaltje uit;)